برای اینکه زن و مرد بتوانند به صورت شرعی و قانونی زندگی مشترک خود را آغاز کنند باید صیغه عقد نکاح جاری شود تا بین زن و مرد علقه زوجیت پدید آید. با جاری شدن خطبه عقد بین زن و مرد آنها به هم محرم می شوند و ازدواج آنها رسمی و قانونی می گردد.
عقد نکاح یا عقد ازدواج به دو دسته ازدواج دائم و ازدواج موقت (صیغه) تقسیم می شود.
عقد دائم برای مدت و زمان معینی تعیین نمی شود و تا پایان عمر طرفین جاری می شود و طبق قوانین طلاق در ایران، عقد دائم با طلاق یا فسخ نکاح منحل می شود. (ماده ۱۱۲۰ قانون مدنی)
اما عقد موقت برخلاف عقد دائم دارای مدت معینی است که مدت زمان آن طبق توافق بین زن و مرد تعیین می شود و با پایان مدت و یا بذل مدت از سوی مرد عقد موقت پایان می یابد.
همچنین از شرایط نکاح تعیین مهریه است، چنانچه در عقد دائم در زمان عقد، زن و مرد مهریه ای تعیین نکرده باشند، عقد صحیح است و طرفین می توانند بعد از ازدواج در مورد مهریه توافق کنند؛ اما در عقد موقت (صیغه)، تعیین مهریه شرط لازم و ضروری برای صحت عقد می باشد و عدم تعیین مهریه و مدت زمان عقد موقت موجب بطلان عقد می شود.
نکته: ثبت ازدواج دائم از نظر قانونی الزامی است اما ثبت ازدواج موقت جز در مواردی که در قانون به آن اشاره شده است الزامی نیست
برای اینکه در مورد تفاوت ازدواج دائم و موقت بیشتر بدونی کلیک کن.